فردا میاید و بعدها میشود خاطره ای..... کاش خاطرهایمان را درست رقم بزنیم..... فردا میاد....... باران میبارد...... و من در صندلی خاطرهایم تاب میخورم و به امروز فکر میکنم.... دلم برایت تنگ است ..... تو اما سخت غرق ساختن پلهای فردایت هستی ... سخت غرق عاشقانه هایت..... خورشید میتابد با قدرت هر چه تمامتر و من حتما کلاهی بر سر دارم از داغی خاطرهای امروزم..... رو به باغ گل سرخ چای تازه دم زغفرانی مینوشم.... به یاد گلهایی که امروز کاشتم و  به اندازه عمرم پیر شده اند....... برف میبارد و من به خاطره امرزو فکر میکنم به سه نفرهای به یاد ماندیمان... به صبحانه بیرون رفتنهای شنبه هایمان.. به همون کافه همیشگی و سفارش دادن همان روتین همیشگی..... به خنده های سه نفره مان.... به گپ زدنهای بی انتهایمان...... باد میوزد سخت؛ پتو را میپیچم دور بدنم... سردم است خیلی ........ و تو آمده ای با یه سوپ داغ و کنارش یک شاخه گل نرگس ..... تو هر روز بزرگ میشوی برای آغوش باز من پسرم...... ولی هنوز بوی آغوشت همان عطر نوزادیت را میدهد...... خاطراتت  را ورق میزنم....... هر عید و هر کریسمس چشم براه آمدنت هستم.... اگه امسال نیایی حتما سال دیگر میایی..... سقره هفتسین را مثل هر سال چیده ام ..... انار یلدا را دان کرده ام.... درخت کریسمس را آراسته ام..... و تو میایی......... چه قد و قامتی ..... مادر"  جان به قدایت..... ...... و من گلدوزی میکنم خاطرات فردایم را... همین امروز بهتر است خوب نقش بزنم آینده را.... آینده ای که تکرار خاطراتش مرا غرق عشق خواهد کرد.. ...  باران میبارد و زمزمه اش  مرا میبرد به مرز زندگی..........امروز را دریاب .... امروز را دریاب..........